Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

Φωτοβολταϊκό σύστημα με δύο λόγια


Η Ηλιακή ενέργεια ειναι μια καθαρή, ήπια και ανανεώσιμη μορφή ενέργειας . Διαθέσιμη στον καθένα χωρίς κόστος και πρακτικά ανεξάντλητη. Ειδικά στην Ελλάδα που έχει ηλιοφάνεια περίπου 300 ημέρες το χρόνο .

O ήλιος μας παρέχει περίπου 1000 Watt ανά ώρα στο τετραγωνικό μέτρο! Η ηλιακή ενέργεια που φθάνει σε όλη τη γη σε 1 ώρα καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες του πλανήτη για όλο το έτος!

Για να μετατραπεί η ακτινοβολία του ήλιου που φθάνει στη γη χρησιμοποιούνται τα γνωστά μας φωτοβολταικα συστήματα.Η απόδοσή τους σήμερα φθάνει μέχρι και 18% ανάλογα με τον τύπο τους. Αυτό σημαίνει πως 1000 watt ηλιακής ενέργειας μετατρέπονται σε 50-150 watt ηλεκτρικής ανά ώρα σε κάθε τ.μ. με φωτοβολταικά στοιχεία.

Τα κύρια μέρη ενός τετοιου συστήματος είναι : 

  1. Τα φωτοβολταϊκά στοιχεία (panels)που συλλέγουν και μετατρέπουν την ηλιακή ενέργεια σε ηλεκτρική. 
  2. Οι μπαταρίες (συσσωρευτές) 12V που αποθηκεύουν την παραγόμενη από τα πάνελ, ηλεκτρική ενέργεια.
  3. Ο ρυθμιστής φόρτισης,συσκευή που ρυθμίζει την διαδικασία φόρτισης της μπαταρίας .
  4. ο αντιστροφέας (inverter) 220V που μετατρέπει την τάση της μπαταρίας από 12 σε 220 Volt,ώστε να λειτουργούν οι οικιακές συσκευές.


Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Στραπατσάδα η αρχοντική



ΣΤΡΑΠΑΤΣΑΔΑ Ή ΚΑΓΙΑΝΑΣ

Τρίβουμε 4 ντομάτες και τις βάζουμε σένα τηγάνι  με λίγο αλάτι και βράζουμε μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά τους.
Με παραλλαγές μπορούμε να προσθέσουμε και πιπεριές σε μικρά κομματάκια.

Μόλις στεγνώσουν προσθέτουμε λάδι  και σωτάρουμε για μερικά λεπτά.
Προσθέτουμε 6 αυγά ολόκληρα προσθέτουμε πιπέρι και αλάτι και ανακατεύουμε  να σπάσουν τα αυγά και να ψηθούν.
Καλή όρεξη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

ΤΡΑΧΑΝΑΣ ΓΛΥΚΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΑ ΚΟΥΛΑΣ


Η ιστορία θέλει τον τραχανά να αποτελεί εξέλιξη του χυλού με τον οποίο τρέφονταν έλληνες και ρωμαίοι, κατά την αρχαιότητα. Μάλιστα, ο  Απίκιος, ρωμαίος συγγραφέας βιβλίων μαγειρικής του 1ου μ.Χ. αιώνα, αναφέρει φαγητό με το όνομα «tractae» ,είδος παχύρρευστου χυλού. Εξίσου βάσιμη είναι και η  εκδοχή ότι ο τραχανάς προέρχεται από την τουρκική λέξη «tark-haneh»,  ένα απλό  φαγητό σε κοκκώδη μορφή, φτιαγμένο από δημητριακά και γαλακτοκομικά προϊόντα. Αντίστοιχο προϊόν είναι και το κουσκούς που συναντάται σε  χώρες, της Βόρειας Αφρικής.

Μία δοσολογία για παρασκευή τραχανά σε μια χύτρα 8 -10 λίτρων είναι: 4,5 λίτρα κατσικίσιο γάλα, 2 κιλά σιτάρι “καπέλι” αλεσμένο σε ψιλό προς μέτριο κόκκο, το λεγόμενο "μπουλογούρι",μισό σακουλάκι σιμιγδάλι και μισό φλιτζάνι του καφέ αλάτι.
Στραγγίζουμετο το γάλα, ρίχνουμε το αλάτι και το βράζουμε Αφού βράσει χαμηλώνουμε στο ελάχιστο το μάτι της κουζινας και ρίχνουμε σιγά-σιγά το μπουλογούρι στο γάλα, ανακατεύοντας με ένα ειδικό ξύλο ,τον τραχανοπνίχτη ,μέχρι να πήξει ,στο τέλος προσθέτουμε και το σιμιγδάλι.

Παραδοσιακά, το προϊόν παρασκευάζεται σε ποσότητες  έως εκατόν είκοσι κιλά η δόση, σε χάλκινα καζάνια επικασσιτερωμένα εσωτερικά (γανωμένα καλά) και σε πολύ δυνατή φωτιά. Αφού ψηθεί το γάλα, το καζάνι κατεβαίνει από τη φωτιά, ρίχνεται μέσα το κομμέμο σιτάρι και αρχίζει το τραχάνισμα, από τους τραχανιτζήδες - άνδρες σχεδόν πάντοτε καθώς απαιτείται μεγάλη μυϊκή δύναμη. Όσο προχωρεί η ώρα, η διαδικασία δυσκολεύει πολύ με αποτέλεσμα προς το τέλος να χρειάζεται δύο και τρεις άνδρες να αναλαμβάνουν το τραχάνισμα διαδοχικά και για πολύ σύντομα διαστήματα.
Όταν τελειώσει η διαδικασία του τραχανοπνίγματος ,βάζουμε το υλικό μας σε ενα ταψί φούρνου και το σκεπάζουμε με ένα υγρό λεπτό ύφασμα για να μην δημιουργηθεί "κρούστα", μέχρι να κρυώσει.
Μόλις κρυώσει τον κόβουμε σε κομμάτια μεγέθους βερύκοκου, τα απλώνουμε σε ένα σεντόνι  να στεγνώσουν μέχρι να τρίβονται  και στη συνέχεια  περνώντας τα στο τραχανοκόσκινο παράγεται ο φρέσκος τραχανάς έτοιμος για άπλωμα.

Για το στέγνωμα του τραχανά, απαιτείται κατάλληλος αερισμός με  καλή φύλαξη απο γάτες και μύγες   στον ήλιο ,για   τρεις ημέρες . 
Κ Α Λ Ο Φ Α Γ Ω Τ Ο Σ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

ΕΜΦΙΑΛΩΜΕΝΑ ΝΕΡΑ



Υπάρχουν τρεις κατηγορίες, αναγνωρισμένες από την Ευρωπαϊκή Ένωση: το επιτραπέζιο, το φυσικό μεταλλικό νερό και το νερό πηγής. Στην ετικέτα δεν επιτρέπεται να αναφέρεται 
οποιοσδήποτε άλλος χαρακτηρισμός του νερού (π.χ. θεραπευτικό, ιαματικό, φυσικό νερό, μεταλλικό νερό ή φυσικό μεταλλικό νερό πηγής). 
Ποια είναι, όμως, τα χαρακτηριστικά του νερού των παραπάνω τριών κατηγοριών;



Επιτραπέζιο νερό
Σύμφωνα με τη νομοθεσία, το επιτραπέζιο νερό επιτρέπεται να είναι οποιασδήποτε προέλευσης (π.χ. από γεώτρηση, από λίμνη, από ποτάμι, ακόμη και αφαλατωμένο νερό θάλασσας). Στο επιτραπέζιο νερό επιτρέπεται να γίνει οποιαδήποτε διαδικασία απολύμανσης κρίνεται απαραίτητη, προκειμένου η σύστασή του να είναι σύμφωνη με την κοινοτική οδηγία (98/83) για το πόσιμο νερό. 
Και ποιο είναι το πόσιμο; Είναι αυτό που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση και πρέπει να είναι αβλαβές, άοσμο, άχρωμο, δροσερό, με ευχάριστη γεύση, ενώ τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά πρέπει να κυμαίνονται μεταξύ ορισμένων αποδεκτών ορίων που ορίζονται από τις αντίστοιχες κοινοτικές οδηγίες. Συνήθως τα επιτραπέζια νερά υφίστανται τη διαδικασία της μικροδιήθησης και του οζονισμού (απολύμανση με όζον).
 Πρακτικά, η σύσταση του επιτραπέζιου νερού και του νερού της βρύσης είναι ίδια. Με απλά λόγια, πρόκειται για νερά με τα ίδια ποιοτικά χαρακτηριστικά, με τη δια­φορά ότι το επιτραπέζιο νερό είναι εμφιαλωμένο, ενώ της βρύσης τρεχούμενο.

Φυσικό μεταλλικό νερό
Το φυσικό μεταλλικό νερό έχει αποκλειστικά υπόγεια προέλευση και εμφιαλώνεται επιτόπου στην πηγή προέλευσής του (συνήθως γεώτρηση).
 Οι κοινοτικές οδηγίες απαγορεύουν οποιαδήποτε κατεργασία ή απολύμανση στο φυσικό μεταλλικό νερό, εν αντιθέσει με το επιτραπέζιο. Η υπόγεια προέλευση του φυσικού μεταλλικού νερού, καθώς και η απαγόρευση οποιασδήποτε δραστηριότητας σε ικανοποιητική απόσταση γύρω από τη γεώτρηση (η απόσταση εξαρτάται από το είδος των πετρωμάτων της περιοχής), εξασφαλίζουν την προστασία του από τυχόν μικροβιακό φορτίο. 
Πρακτικά, η σύσταση του φυσικού μεταλλικού νερού μπορεί να διαφέρει από αυτήν του κοινού πόσιμου νερού (επιτραπέζιου), π.χ. να είναι πιο πλούσια σε διάφορα μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όπως το μαγνήσιο, το ασβέστιο, το κάλιο κλπ. (βλ. πίνακα).
Με απλά λόγια, ένα φυσικό μεταλλικό νερό επιτρέπεται να μην πληροί ορισμένες από τις προδιαγραφές του πόσιμου νερού (επιτραπέ­ζιου). Για κάποιες παραμέτρους του δεν ορίζονται ανώτατα ­επιτρεπόμενα όρια ή ορίζονται όρια διαφορετικά από αυτά που ισχύουν για το κοινό επιτραπέζιο νερό. Η μόνη επεξεργασία που επιτρέπεται στο φυσικό μεταλλικό νερό είναι η αφαίρεση ή η προσθήκη διοξειδίου του άνθρακα, οπότε το νερό χαρακτηρίζεται «φυσικά ανθρακούχο», «με προσθήκη διοξειδίου του άνθρακα» ή «ενισχυμένο με αέριο της πηγής», αναλόγως την περίπτωση.

Νερό πηγής
Για να κατανοήσουμε τι σημαίνει «νερό πηγής», πρέπει να... βγάλουμε από το μυαλό μας την εικόνα της πηγής και να το σκεφτούμε ως μια ενδιάμεση κατηγορία ανάμεσα στο επιτραπέζιο και το φυσικό μεταλλικό νερό. 
Το νερό πηγής μοιάζει με το φυσικό μεταλλικό νερό ως προς το ότι έχει οπωσδήποτε υπόγεια προέλευση, σταθερή σύσταση, δεν υφίσταται καμιά διαδικασία απολύμανσης και εμφιαλώνεται πάντα στην πηγή προέλευσής του. Διαφέρει, όμως, από το φυσικό μεταλλικό νερό ως προς το ότι οι φυσικοχημικές παράμετροί του (η σύστασή του) δεν ακολουθούν αυτές του φυσικού μεταλλικού νερού, αλλά του επιτραπέζιου, δηλαδή του κοινού πόσιμου νερού. Με άλλα λόγια, το νερό πηγής δεν είναι πλούσιο σε κάποιο μεταλλικό στοιχείο (π.χ. μαγνήσιο, ασβέστιο) ούτως ώστε να χαρακτηριστεί μαγνησιούχο, ασβεστούχο κλπ. 
Πάντως, το πιθανότερο είναι να δούμε το χαρακτηρισμό «νερό πηγής» σε κάποιο εισαγόμενο νερό, δεδομένου ότι τα ελληνικά εμφιαλωμένα νερά ανήκουν είτε στα φυσικά μεταλλικά είτε στα επιτραπέζια.

πηγή: vita.gr